Je hebt maanden, misschien jaren aan je manuscript gewerkt, er is redactie op gepleegd, het boek is gedrukt en je uitgever heeft het aangeboden aan diverse media om er een recensie over te schrijven. Vol spanning wacht je af … je hoopt natuurlijk op lovende reacties, want dat betekent dat je goed werk hebt afgeleverd. Maar is dat wel echt zo?
In deze miniserie nemen we het begrip recensie onder de loep: wat is een recensie nu precies, wat zijn slechte recensies, non-recensies en waaraan herken je een goede recensie?
Wat is een recensie?
Het woord recensie is opgebouwd uit twee delen: re en censere. Re betekent: weer, censere: oordelen. Er wordt dus een tweede blik geworpen op het werk (de eerste blik wierpen jij en je redacteur), en aan die tweede blik is een oordeel gekoppeld. Ook hier gaat het om een tweede oordeel, want het eerste was afkomstig van jou en je redacteur.
Er is dus een volstrekte buitenstaander nodig om een oordeel te geven over het werk dat jij verricht hebt. In dit artikel gaat het uitsluitend over boekrecensies.
Er zijn slechte en goede recensies
Het vormen van een oordeel over andermans werkt lijkt gemakkelijk – en als je het oppervlakkig bekijkt, is dat ook zo. Je hoeft immers alleen maar op te schrijven wat je van een boek vindt. Een geijkte manier om dat te doen is: het verhaal in een paar regels samenvatten en er een label aanhangen dat je mening weergeeft.
Dit artikel gaat over slechte recensies en welke waarde je eraan moet hechten.
Slechte recensies
1. Er zijn recensenten die hun geld verdienen met het overschrijven van de flaptekst van een boek en daar een ‘mening’ aan vastplakken. Dit zijn meestal korte recensies die deze benaming niet verdienen. Ze zijn daarom voorbeelden van slechte recensies, ook al kan het oordeel ‘goed’ zijn. Is het oordeel daarentegen ‘slecht’, dan is dit net als ‘goed’ een hol oordeel: inhoudelijk nergens op gestoeld. Als je boek op een dergelijke manier ‘besproken’ wordt, moet je er ongeacht het oordeel geen enkele waarde aan hechten.
2. Er zijn ook recensenten die voor het publiek de schijn ophouden dat ze zich verdiept hebben in het werk en de persoon van de schrijver. Bij jou als maker van het boek vallen ze echter door de mand, omdat je door de gehele bespreking heen ziet dat ze wat informatie van je site geplukt hebben, een quote uit een andere recensie gekopieerd, deze gegevens gemakzuchtig en daardoor vaak incorrect aan elkaar gekoppeld hebben en zo tot een oordeel gekomen zijn dat als een tang op een varken slaat. Van een echt oordeel is daarom geen sprake. Als je boek op deze manier behandeld wordt, moet je er ook géén waarde aan hechten.
3. Tot slot zijn er recensenten die zich wél écht hebben verdiept in het werk en de schrijver, maar die zélf niet kunnen schrijven. Er ontstaan dan warrige verhalen in onbeholpen Nederlands, gelardeerd met clichés en tal van spel- en stelfouten. Het zijn kwalitatief slechte recensies, maar omdat je ze ziet op diverse online pagina’s waar mogelijk je doelgroep zich bevindt, kunnen ze belangrijk zijn. Is dit een grote doelgroep en heeft de recensie als eindoordeel iets als: een boek dat je absoluut niet mag missen, kan dat de belangstelling voor je boek zeker beïnvloeden. Maar helemaal serieus nemen kun je dergelijke recensies ook weer niet.
Wil je weten waaraan je non-recensies herkent? In dit artikel gaan we daarop in. We sluiten de serie af met informatie over waaraan goede recensies voldoen.
Meer weten? Lees hier het artikel over non-recensies en hier over goede recensies.
